หลายคนมักมองไม่เห็นสิ่งในตัวเองมีคุณว่าจริงไหม และหลายคนมักใช้สายตามองผู้อื่นที่มีต้นทุนที่ดีกว่าเรา คุณอาจจะคิดว่าเขาเก่งกว่าคุณ คุณอาจจะคิดว่าเขามีพื้นฐานชีวิตครอบครัวที่ดีกว่าคุณ มีเงินที่จะเรียนต่อระดับสูงๆ มีอาชีพที่ดีมีเงินเดือนสูงๆ เรียนสูงก็ทำอะไรได้หลายอย่าง แต่ไม่เสมอไปหรอกค่ะ บางคนเรียนสูงแต่ไม่มีคุณภาพในการทำงาน อีอันที่จริงมันขึ้นอยู่ที่ตัวบุคคล อยู่ที่การเก็บเกี่ยวและความตั้งใจหรือสิ่งที่เรียนอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เขารัก เพราะบางคนเรียนตามเพื่อน บางคนเรียนเพราะไม่รู้จะเรียนอะไร พ่อแม่บังคับให้เรียน ซึ้งมันก็หลายปัจจัย ฉะนั้นค่าของคนไม่ได้อยู่ที่วุฒิการศึกษา ไม่ได้อยู่ที่การเป็นหน้าเป็นตาทางสังคม แต่อยู่ที่จริยธรรม ต้องเป็นคนที่คิดดีทำดีจิตใจดีเก่งมีความสามารถ แต่บางคนก็มักเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับผู้อื่นจนลืมมองสิ่งที่ล่ำค่าในตัวเอง จนเป็นเหตที่ทำให้ใครต่อหลายคนพลาดที่จะฝึกฝนในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ เพื่อเป็นประโยชน์ต่อสังสม
น่าเศร้า..บางคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองนั้นมีดีด้านใด อายุปาเข้าไป 30 แล้ว เพิ่งรู้ว่าตนเองชอบสิ่งใดก็มี คือดิฉันเอง เคยพูดกับตัวเองว่า สายไปเเล้วเรา แก่ขึ้นทุกปี งั้นปล่อยมันตามมีตามเกิด ไม่มีคำว่าสายตราบใดที่ยังคุณยังไม่หยุดพัฒนา อย่าดูถูกตัวเอง ความคิดของดิฉันถูกเปลี่ยนเมื่ิอวันนึงได้มารู้จักกับคนคริสเตียน เรามักจะชอบดูถูกตัวเอง เพียงแค่ความรู้ ไม่เก่ง ไม่ค่อยมีความสามารถ
แต่คำถามคือเราจะพัฒนาด่านใด. คำตอบคือ ทุกสิ่งที่มีอยู่ในมือ หมายถึงความสามารถ ศักยภาพที่เราทำได้ + ความชอบ + ไลฟ์สไตส์ของเรา เอามาผนวชให้เป็นชิ้นงาน ไม่เพียงค่เกิดประโยชน์ต่อตนเอง แต่ต้องมีผลต่อชุมชนสังสมที่เราอยู่ด้วย
แน่นอนเราไม่สามารถเลือกเกิดได้ ถ้าเลือกได้โลกใบนี้คงเต็มไปด้วยเศรษฐี บางคนชอบเอาเรื่องกรรมเวรมากำหนดชีวิตตนเอง เพราะ...เลือกไม่ได้ไงเลยเกิดมาจน คงเป็นกรรมของเราไม่ได้เกิดบนกองเงินกองทอง ฐานะยากจน ทำให้เรียนน้อยความรู้ก็น้อย จะทำอะไรได้มากนอกจาก ค้าขาย ทำนา ทำไร่ ทำสวน ชีวิตคุณไม่ต้องถึงขั้น ดร.ก็ประสบความสำเร็จได้ในสิ่งที่คุณจับต้อง ไม่ได้ขึ้นอยู่กับดวงหรือเวรกรรมเวร ฉะนั้นอย่าให้สิ่งเหล่านี้กำหนดชีวิตคุณเลย แต่จงอยู่เหนือสิ่งเราเหล่านี้ ที่สำคัญอย่าดูถูกตัวเอง เพราะการดูถูกตัวเองเป็นการบั่นทอนจิตใจ บั่นทอนกำลัง และความสามรถที่มีอยู่ในตัวคุณ
ค่าของคนอบู่ที่ผลของงาน ฉะนั้นทุกคนล้วนแต่มีสิ่งพิเศษติดตัวมาตี้งแต่เด็ก มีอาวุธที่ดีที่พระเจ้าให้ไว้ บางคนถนัดเรื่องร้องเพลง บางคนมีทักษาด้านดนตรี บางคนถนัดการทำอหารถนัดด้านการดีไซน์ออกแบบ บางคนถนัดงานแสดง บางคนชอบด้านกีฬา
ไม่ใช่เพียงบางคนโชคดีที่ดีรู้ว่าตนเองชอบสิ่งใด แต่ทุกคนโชคดีที่มีสิ่งดีๆอยู่ในตัวเพียงแต่บางไม่ค้นหาสิ่งที่มีอยู่เท่านั่นเอง. แม้ผู้ที่ถูกเรียกขยะสังคมคนเหล่านี้ก็มีสิ่งที่ล่ำค้าติดตัวมาแต่เกิด แต่ชีวิตเขาไม่ได่เสาะแสวงหา แต่กลับใช้ชีวิตทีาเปล่าประโยชน์ และสร้างความเดือนร้อนให้กับสังคม น่าเสียดายสิ่งดีที่เขามีอยู่ แต่ถูกนำไปเก็บซ่อนไว้
